Het verhaal van Albert, Gerrit en Hendrik
Het is druk bij de jutefabriek. Er zit weer een dienst op. Albert, Gerrit en Hendrik zijn klaar met hun werk voor vandaag en gaan op weg naar huis om zich om te kleden. Ze blijven nog even, en praten enthousiast over wat komen gaat: loonsverhoging! Bovendien wordt vanavond een activiteit georganiseerd, speciaal voor de jongere werknemers van de fabriek. Ze maken zich op voor een avond vol plezier.
Historische staking
Zo gezellig als hierboven beschreven staat, was het lang niet altijd in de Rijssense jutefabrieken. In 1906 pikken de werknemers van Jutefabriek ter Horst het niet langer. De werkomstandigheden waren slecht en de lonen waren zo laag, dat het voor kinderen vanaf 12 jaar ook heel gewoon was om mee te werken in de fabriek. Zo’n 1000 van de 1300 werknemers gaan in staking. Er zitten te veel kanten aan het verhaal om ze allemaal kort te beschrijven, maar het was een moeilijke en vervelende toestand voor iedereen. Er zat wel wat verbetering in, maar veel was het niet. Het was zelfs zo dat een grote groep mensen het maar helemaal niets vond toen de heren Ter Horst, de bazen van de fabriek, een park met parkgebouw wilde aanleggen voor de werknemers. Het zou maar voor onrust zorgen!
Parkgebouw als herinnering aan de jute-industrie
De stakingen waren tot rust gekomen en de werkomstandigheden waren iets verbeterd. In 1914 werd het parkgebouw toch geplaatst. Na WO I werd het gebouw in 1919 in gebruik genomen. In 1920 werd het park aangelegd. De werknemers en later ook het gewone publiek konden de rust en afleiding wel waarderen. In het park werd veel gewandeld en gespeeld en elk jaar werden wel een aantal concerten gegeven in de muziekkoepel. Het parkgebouw was een cultureel centrum met zalen, een restaurant en zelfs een bioscoop. Er werd dankbaar gebruik gemaakt van de ruimte om leuke en leerzame dingen te doen.
In de jaren daarna ging het op en neer met de jute-industrie. Veel Rijssenaren zochten rond het jaar 1930 ander werk. Pas na de Tweede Wereldoorlog bloeide de jute-industrie op, maar door de lage lonen namen steeds meer mensen ontslag vanaf de jaren 50. Langzaam verdween de jute-industrie uit Rijssen. In de jaren 70 nam de toenmalige gemeente Rijssen het parkgebouw over. Sinds 2007 staat het parkgebouw op eigen benen.
Afgezien van een tentoonstelling in het Rijssens Museum, zijn het park en het parkgebouw als enige over van de oude jute-industrie. Het doel van het parkgebouw als cultureel centrum en ontmoetingsplek is niet veranderd, maar sinds het vertrek van de jute-industrie en de sloop van de jutefabrieken heeft het dus wel extra betekenis gekregen.